‘Je ego mag je thuislaten’
Al jaren ging Carla met haar gezin mee op Zomertreffen. Toen werd zij gevraagd om een Treffen zelf te begeleiden. Dat deed zij, met een eigentijdse aanpak.
Het liefst wil Carla dat mensen Nivon Zomertreffen plaatsen tussen SNP en bijvoorbeeld Pharos. En dat ze dan voor een Zomertreffen kiezen als familiegroepsreis met kamperen in de bergen. Gewoon vanwege het aanbod, niet vanwege de achtergrond van Nivon, als aanbieder.
Carla werkt dagelijks aan de acceptatie en de integratie van mensen in de samenleving. Haar werkervaring zie je ook terug in hoe ze een reis begeleidt. Want bij het Nivon ben je een reisbegeleider die het groepsproces faciliteert, en geen reisleider van een programma dat van dag tot dag is gepland, zoals je bij ander aanbod in de bergen wel ziet.
‘Ik heb een oprechte belangstelling in de deelnemers. Ik ga de eerste dag dan ook alle tenten langs om met de mensen kennis te maken. Iedereen heeft zijn eigen reden en verwachtingen om met een Zomertreffen mee te gaan . Ieder komt namelijk iets halen, iets beleven deze vakantie, maar iedereen kan ook iets meebrengen wat deze vakantie onvergetelijk kan maken voor iedereen. En daar moet je oog en oor voor hebben, zodat je dat met elkaar kan verbinden’.
‘Mijn favoriete Zomertreffen is in de bergen, van Italië en Slovenië. Samen kun je daar erg mooie tochten te maken, met je gezin, maar ook met anderen. En of je nu wilt ‘toppen jagen’, of fijn en gemoedelijk langs een rivier in de bergen wilt wandelen, het kan er allemaal. Korte wandelingen, langere dagtochten, of zelfs met een overnachting in een berghut. Als begeleider geef je de meer ervaren bergwandelaars de ruimte om anderen mee de bergen in te nemen. Je nodigt lopers met kennis van natuur of geologie uit hun kennis te delen. Je helpt mensen op weg door ze te in contact te brengen met anderen, tijdens de avondkoffie, of tijdens een wandeling, als je zelf als deelnemer mee de berg op gaat.’
‘Als deelnemer op Zomertreffen heb je zelf de regie in je vakantieprogramma. Als reisbegeleider kijk ik of ik ideeën van deelnemers kan verbinden met elkaar. In de bergen houd ik daarbij wel in de gaten of dat verantwoord is, vanuit de kennis die ik daar zelf over heb. En daarin heb ik mijzelf ook wel positief laten verrassen: wandelend op de flanken van de Julische Alpen in Slovenië, door een landschap als uit Star Wars, liepen we tussen mistige wolkenflarden door. Zelf stond ik op het punt om terug te keren, naar beneden. Een meer ervaren wandelaar in de groep gaf ons echter net het zetje om wel de hoger gelegen pas te nemen. De wolkenflarden waren daar verdwenen, en dat uitzicht en de euforie zou ik achteraf nooit hebben willen missen.’
‘Ook maken deelnemers culturele uitstapjes. Of gaan samen raften, als dat kan. Als daar een initiatief voor is binnen de groep, dan doe ik daar graag aan mee, als deelnemer. Maar ik kom toch vooral voor de bergen. Daarom zal ik nooit naar een Zomertreffen in, of dichtbij Nederland gaan. Maar dat blijft heel persoonlijk.
‘Als je iedereen de ruimte wilt geven om vanuit eigenheid, meningen en ideeën in te brengen in het programma voor het Zomertreffen, dan is het wel belangrijk dat je als reisbegeleider je eigen ego even thuis kunt laten. En dan ontstaat er een groep die samen met elkaar inhoud geeft aan een fantastische vakantie. Dat is het leuke van mee gaan op Zomertreffen.’